Stelpu mömmur

Dagurinn í dag hefur farið í að sinna börnunum.  Vorum eftir hádegi að horfa á fimleikamót í Gerpluhúsinu. Syni mínum gekk ágætlega og allir voru sáttir.

Þegar átti að fara að slappa af frammi fyrir sjónvarpinu þá kom eldrir dóttir mín og sagði mér að henni væri misboðið vegna þess að vinkonur hennar sem sögðust ekki ætla í sumarskóla í ballet hefðu sent inntöku myndband í dag. Henni hefði ekki verið boðið að vera með í þeirri umsókn. Hún var bæði sár og svekkt.

Þar fór slökunin frammi fyrir sjónvarpinu.

Út úr þessu varð ágætt samtal. Ballet er nefnileg ekki ósvipuð keppnisgreinum, nema ekki er keppt eftir fyrirfram ákveðnum keppnisreglum.  Hér gildir miklu frekar hin harði heimur samkeppnislögmála. Allt slétt og felt á yfirborðinu en undir niðri kraumar hörð og miskunalaus samkeppni.

Ég hef mikið verið að hugsa um hversu mikla ábyrgð við berum, mæður stúlkna sem eru að vaxa úr grasi, hversu mikilvægt það er að gera þeim grein fyrir því að það verður ekki hægt að ná markmiðum sínum og jafnframt ógna ekki neinum á þeirri vegferð.

Hversu mikilvægt það er fyrir okkur að kenna þeim að aðgreina sjálfa sig frá markmiðum sínum, og kenna þeim að þær megi langa til að ná árangri og skara fram úr.

Hversu mikilvægt það er fyrir okkur að kenna þeim að láta ekki tala niður til sín, "já, já lilla mín" skoðanir þeirra eru jafngildar skoðunum annara og þær þurfa ekki alltaf að vera sammála þeim sem virðist vera skynsamar/skynsamur og traustar/traustur.

Ögra gildandi viðhorfum jafnvel innan vinkonuhópsins.